‘Misschien niet het soort interactie waar ik in eerste instantie aan dacht, maar ik weet nu wel hoe je op het toilet kunt eten of series kunt kijken. Dat lijkt me perfect passen bij mijn streven naar interactie en persoonlijk contact.’
7-3-18
Inmiddels zitten we in de derde periode van het schooljaar. Voor mij betekent dat een nieuwe tak van sport: hoorcolleges geven aan grote groepen. Normaal gesproken sta ik voor een klas met maximaal 32 studenten. Bij een hoorcollege zitten er ongeveer 60 kritische luisteraars in een grote zaal. De geborgenheid van het klaslokaal vervaagt bij al die opklapstoeltjes, oplopend gepositioneerd, met grote boxen om het geluid te versterken. Mijn uitdaging is om, ondanks deze massaliteit, toch de interactie en het contact te behouden. Dat levert soms interessante informatie op.
Interactie over gezondheid
Neem het hoorcollege van twee weken geleden. Onderwerp: gezondheidspsychologie. Met als introductie de vraag wat gezondheid nu eigenlijk is. Laten we daarbij voorop stellen dat mijn belang niet altijd hetzelfde is als dat van de studenten. Waar ik streef naar interactie en kennisoverdracht, zitten sommige studenten er grotendeels om vermaakt te worden, te horen wat ze moeten weten voor de toets of om lekker bij te komen van het weekend. Een extra uitdaging voor mijn interactiewens (waarbij natuurlijk niet alle studenten zitten te chillen, een groot deel doet heel actief mee; ik wil niet beschuldigd worden van vooroordelen of studenten over één kam scheren). Gelukkig helpt de techniek tegenwoordig bij het creëren van interactie. Via een mentimeter (een interactieve presentatie via Internet waarbij studenten via hun telefoon vragen beantwoorden die, samen met de antwoorden, voor de hele groep zichtbaar zijn op het beamerscherm) kon ik aan de hele groep tegelijk vragen wat hun ideeën zijn over gezondheid en hoe hun eigen gezondheidsgedrag eruit ziet. Een vraag over voeding mocht daar niet bij ontbreken. Ik vroeg ze hoe hun avondmaaltijd er gemiddeld genomen uitziet, met de keuze uit een rijstmaaltijd, een patatmaaltijd of een salade. Verrassend genoeg koos het merendeel voor de rijstmaaltijd. Het werd een leuke les! De grootste verrassing kwam echter pas na het hoorcollege.
Chips op de wc
Twee studenten liepen bij het verlaten van de zaal langs mijn plek, druk napratend over hun eetgewoonten. Op zich al winst. Opeens hoorde ik: ‘Ik eet best vaak chips. Als ik dan naar de wc moet, neem ik de bak gewoon mee.’ Dat kon ik natuurlijk niet negeren. Met een geanimeerd gesprek over eet- en toiletgewoonten tot gevolg. Misschien niet het soort interactie waar ik in eerste instantie aan dacht, maar ik weet nu wel hoe je op het toilet kunt eten of series kunt kijken. Dat lijkt me perfect passen bij mijn streven naar interactie en persoonlijk contact. Lang leve hoorcolleges en de mentimeter.
De link naar de mentimeter vind je hier.
De foto is van de betreffende collegezaal, alleen stond ik toen niet voor de klas, maar zat ik achterin.